Een nieuwe internationale studie die werd gevoerd aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en het Taos Institute onthult hoe koppels manieren vinden om hun relatie na ontrouw te herstellen.
Prof. dr. Katrien De Koster (VUB), Dr. Heather Coburn (Calgary Canada) en Dr. Sally St. George (Taos Institute) bestudeerden hiervoor verschillende koppels en ontdekten dat wanneer koppels voorbij hun verdriet konden kijken en de geschiedenis van hun relatie beter begrepen, ze niet alleen in staat waren om de brokken te lijmen maar ook een sterkere relatie kregen nadien.
De studie stelde vast dat, hoewel er verschillende redenen zijn voor ontrouw, koppels die ook na bedrog samen bleven hun relatie hier niet door lieten bepalen en dat ze hun eigen weg naar herstel vonden. Sommige koppels doen dit zonder in te gaan op de oorzaken en in sommige gevallen is er dankzij het genezingsproces net meer begrip hiervoor.
“Ontrouw is een vaak voorkomend en pijnlijk probleem” aldus Coburn. “Desondanks is er weinig onderzoek naar koppels die met ontrouw te maken kregen en die hun relatie wisten te redden.” De studie is gebaseerd op interviews met koppels die nog samen zijn nadat ze te maken kregen met ontrouw en geeft een inkijk in hoe koppels omgaan met deze grote uitdagingen. Omgaan met de nasleep van ontrouw en de ruimte laten om te herstellen is lastig voor koppels en therapeuten. Deze studie is een eerste stap om dit proces beter te begrijpen.
Dit onderzoek en de aanpak van Dr. Coburn focust vooral op de interactiepatronen tussen koppels in plaats van op individueel genezingsgedrag. Bijvoorbeeld: het belang van excuses ligt in de betekenis die deze excuses hebben voor de ontvanger en hoe diens reactie wordt teruggestuurd naar de zender.
Aandacht voor interacties omvat ook het begrijpen van het effect dat iemand’s gedrag heeft op de andere. De onderzoekers suggeren dan ook aan relatietherapeuten dat het effectiever kan zijn om te focussen op interacties om de brokken te lijmen dan met een voorgeschreven therapieproces. Hoewel deze studie geen stappenplan naar succes uitwerkte, ontdekten de onderzoekers wel een aantal belangrijke ‘ingrediënten’ voor herstel zoals open en eerlijke communicatie. Wat vooral opvalt is dat ieder koppel zijn eigen invulling heeft van wat open en eerlijke communicatie voor hen inhoudt. Bijvoorbeeld: volledige openheid en details waren voor sommige koppels zeer belangrijk, terwijl dat voor anderen helemaal niet het geval was.
Daarnaast zijn ook medelijden en empathie voor beide partijen cruciaal. Opmerkelijk is ook dat voldoende empathie partners net toeliet om verantwoordelijkheid te nemen voor het ontrouw, wat een belangrijk deel is van het heelproces. Empathie helpt bovendien om maatschappelijke oordelen te counteren, om verantwoordelijkheid te nemen en elkaars geneesgedrag te erkennen. De studie toont ook dat het belangrijk is voor koppels en therapeuten om hun culturele vooroordelen rond ontrouw opzij te zetten zoals schuld, veroordeling en druk om de partner te verlaten. De koppels uit deze studie tonen dat er hoop is.
