Tijdens het spelen stemmen de hersengolven van volwassenen en baby’s zich op elkaar af, blijkt uit experimenten aan de Princeton Universiteit. Verrassend genoeg hebben de hersenen van de baby’s vaak een voorsprong op die van de volwassene.
Een team van de Princeton Universiteit in de VS mat de hersengolven van volwassenen en baby’s tijdens het spel. Daaruit blijkt dat er meetbare gelijkenissen zijn in de hersenactiviteit: tijdens het delen van speelgoed en oogcontact groeide en daalde de hersenactiviteit gelijktijdig.
“Uit eerder onderzoek is al gebleken dat de hersenen van volwassenen synchroniseren als ze samen naar een film kijken of een verhaal beluisteren”, zegt Elise Piazza, onderzoekster aan het Princeton Neuroscience Institute (PNI) en hoofdauteur van de studie in Psychological Science. “Maar we wisten nog maar weinig over die neurale synchronisatie in de eerste levensjaren.”
Muts
Om de interactie betrouwbaar en kindvriendelijk te kunnen onderzoeken creëerden de wetenschappers een nieuw systeem om de hersenactiviteit te volgen via zogenaamde near-infrared spectroscopy. Een ‘muts’ met elektroden meet de zuurstofsaturatie in het bloed als indicator voor hersenactiviteit. Zo kunnen ze de gelijkenissen tussen baby’s en ouders volgen terwijl ze samen spelen, een boek lezen of een liedje zingen.
Van de 42 kinderen die aan het onderzoek hebben deelgenomen, moest meer dan de helft uitgesloten worden omdat ze te beweeglijk waren of gewoon de muts weigerden. Uiteindelijk konden de wetenschappers achttien kinderen tussen negen en vijftien maanden oud bestuderen.
Het experiment verliep in twee fasen, eentje waarbij de volwassene directe interactie met het kind had en een tweede waarbij de volwassene los van het kind een verhaal vertelde terwijl het kind in stilte speelde.
De wetenschappers stelden vast dat tijdens de directe interactie er een synchronisatie merkbaar was tussen de hersenen van baby en volwassene in zones die verband houden met begrip van de wereld. In de tweede fase verdween die synchronisatie.
Voorsprong
Dat strookt met de verwachtingen van de onderzoekers, maar toch zijn ze verrast. De sterkste synchronisatie is immers te merken in de prefrontale cortex, die verband houdt met leerprocessen, planning en uitvoering, en waarvan tot nog toe werd aangenomen dat die onderontwikkeld is tijdens de kleutertijd.
“We waren ook verrast dat het kinderbrein vaak een voorsprong heeft op het volwassen brein met enkele seconden”, zegt medeauteur Casey Lew-Williams. “Dat lijkt er op te wijzen dat babies niet zomaar passief input ontvangen maar volwassenen ook leiden naar het volgende waarop ze zich willen focussen: welk speelgoedje op te pakken of welke woorden te zeggen”.
Volgens Piazza creëren volwassene en kind een soort feedback loop. “Het lijkt er op dat het volwassen brein voorspelt wanneer het kind zal lachen, en het kinderbrein anticipeert op wanneer de volwassene meer babytaal zal gebruiken. Beide hersenen volgen elkaar via oogcontact en gemeenschappelijke aandacht voor speelgoed. Dus als een baby en een volwassene samen spelen, beïnvloeden hun hersenen elkaar op een dynamische manier.”
De wetenschappers hopen dat hun onderzoek op termijn tot nieuwe inzichten kan leiden in de manier waarop zorgverleners kunnen omgaan met ontwikkelingsstoornissen bij kinderen, zoals autisme.
