Vrouwen vangen naar schatting 3 miljoen ton vis en zeevruchten per jaar en dragen zo wereldwijd aanzienlijk bij aan de voedselzekerheid en economie. Toch wordt dat meestal niet opgemerkt, omdat visserij tot het rijk van de man wordt gerekend.
Onderzoekers van de Universiteit van British Columbia (UBC) hebben een schatting gemaakt van de wereldwijde vangsten door vrouwen en daar de bijhorende economische waarde voor berekend. De resultaten wijzen op een lucratieve, maar onderschatte bezigheid.
Economische impact
“We hebben verschillende bronnen gebruikt, van nationale databases tot de info van lokale experts, peer-reviewed artikelen en krantenberichten, om een inschatting te maken van hoeveel vis vrouwen in alle landen en regio’s vangen”, zegt Sarah Harper van het Instituut voor Oceanen en Visserij aan de UBC en hoofdauteur van de studie. “We kwamen voor die 3 miljoen ton zeevruchten uit op een waarde van 5,6 miljard dollar per jaar of het equivalent van 12 procent van de waarde van de hele kleinschalige visvangst wereldwijd.”
De vis die door vrouwen wordt gevangen gaat in eerste instantie naar de eigen familie, maar wordt soms ook verkocht op lokale markten. Dit betekent dat de economische impact van deze vangst verhoogd kan worden tot 17 miljard dollar per jaar.
“En als we rekening houden met de verschillen in koopkracht tussen landen, ligt de economische impact van de visvangst van vrouwen zelfs dichter tegen de 26 miljard”, zegt Harper. “Hoewel er wereldwijd steeds meer aandacht is voor de rol van vrouwen en gender in de visserij, benadrukken deze cijfers het belang van de bijdrage van vrouwen in een sector waar hun werk nog steeds over het hoofd wordt gezien en zelfs wordt ondergewaardeerd.”
Vrouwelijke visserman
“Voor velen zullen deze cijfers verrassend zijn. Vissen wordt immers al lang als een strikt mannelijke bezigheid beschouwd”, zegt coauteur Daniel Pauly. “Er is zo’n gebrek aan aandacht voor de rol van vrouwen in de visserij dat sommigen zichzelf ‘visserman’ noemen, zodat hun bijdrage evenveel telt als die van hun mannelijke collega’s. Maar daardoor zijn vrouwen dus vaak afwezig in de participatiestatistieken.”
Voor Rashid Sumaila, coauteur van de paper en hoofd van de Fisheries Economics Research Unit, zijn de cijfers uit deze studie vooral belangrijk in contexten waarin gewag wordt gemaakt van het inkomen van vrouwen dat onevenredig vaak naar het huishouden en de kinderen zou gaan.
Dollars bepalen het beleid
“Deze studie vertaalt het belangrijke werk van onderzoekers die al decennia
werken aan dit onderwerp, naar de taal van beleidsmakers, waar dollarbedragen
vaak de valuta zijn voor het evalueren van beleidsprioriteiten” zegt Sumaila.
“Onze hoop is nu dat deze cijfers resulteren in beleid dat de participatie van
vrouwen in de visserij erkent en ondersteunt.”
Volgens het onderzoek vissen vrouwen uit Azië,
Afrika en Oceanië het vaakst. In totaal hebben zeker twee miljoen vrouwen
wereldwijd een baan als visser langs de kust. Vaak maken ze gebruik van
eenvoudig visgerei.
