Het is gezellig druk in de straten van Pauri. Voetgangers wandelen langs kleine winkeltjes, de vrouwen in kleurrijke kleding gekleed. Ik kan er nog steeds verwonderd naar kijken: wijde broeken met erover een bijpassende kurta (een soort jurk) en een sjaal omgeslagen over de schouders. De kleuren sprankelen op hun caramelkleurige huid en zwarte haren in de winterzon.
Karan parkeert de scooter aan het begin van de smalle marktstraat. We stappen af en gaan een aantal winkels af op zoek naar een afwasteil. Ja, niet bijster interessant maar wel nodig. We hadden er één maar die begon binnen de korste keren te roesten, dus gaan we nu voor plastic. Kwaliteitsproducten vinden in India is best lastig en we slaan nog weleens de plank mis.
Vriendelijk groet ik de vrouwen en man achter de toonbank wanneer we een winkel binnenstappen. Het Chinese plastic schittert ons tegemoet. De man doet het woord wanneer Karan vraagt naar de kwaliteit van een teil. Eerlijkheid staat bij de reguliere Indiase handelsman niet zo hoog in het vaandel. Verkopen is het hoogste doel en als je daarbij wat voorliegt aan je klant is dat heel normaal. Deze verkoper heeft echter een andere aanpak dan mooie praat. Gefrustreerd over Karans kritische vraag pakt hij een plastic teil en begint de kwaliteit voor ons te testen. Met een harde klap slaat hij het voorwerp op de betonnen vloer. Bam! En nog eens. Bam! De teil breekt. Vluchtig legt hij het opzij. ‘Dit was vast een foute productie’, vertelt hij Karan. Een volgende teil klapt tegen de vloer. Verrast kijken Karan en ik toe. Dit geweld maakt me niet erg enthousiast om iets te kopen. Algauw staan we weer buiten, de verkoper achterlatend zonder verkoop maar met een gebroken teil.
Door de grote aanwezigheid goedkope plastic massaproducten in winkels ben ik benieuwd naar India’s beleid. Een land met zoveel grondstoffen en traditionele kennis heeft enorme potentie om goede lokale producten te maken. In mei 2020 is de Indiase overheid dan ook een missie gestart onder de naam AatmaNirbhar Bharat. Het is een visie van premier Modi om India economisch zelfredzaam te maken. Het programma is gericht op zowel kwantiteit als kwaliteit, zodat India goede en duurzame producten kan produceren voor zichzelf en de wereld. Wat mij vooral aanspreekt is het Tribal Entrepreneurship Development Program dat hierbij hoort. Het is een driejarig initiatief dat zich bezighoudt met de sociaal-economische ontwikkeling van inheemse stammen in India, zodat zij hun traditionele producten kunnen inzetten om zelfredzamer te worden. Denk aan de productie en verkoop van duurzame landbouwproducten, rieten manden, kleien kommen, enzovoorts. Nou, zet maar voorts, zou ik zeggen! Ik zie het wel verschijnen in de winkel, en dan koop ik het maar al te graag.
