Tweemaal per maand brengt Lieke Hulshof verslag uit over haar belevenissen in India.
In het noorden van India, uitkijkend op de Himalayas, ligt het stadje Pauri tussen sparren en naaldbomen. Het is het oord waar Karan en Lieke hun project zijn gestart: Adara, een groei-leer-werk centrum voor de lokale gemeenschap en internationale bezoekers. Een plek voor uitwisseling, veerkracht, ontspanning, verbinding en ontwikkeling.
Afvalkrijgers
Geïnspireerd door de kracht van positieve berichten ben ik gaan zoeken naar websites die goed nieuws brengen vanuit India. Want goed nieuws is er natuurlijk overal. En jawel, na even zoeken had ik al een paar websites gevonden. De artikelen variëren van onderwerpen als ‘een boer met een originele uitvinding’ tot ‘een stijging van het aantal bomen in India’. Wat geeft dat de burger moed!
Zo kwam ik ook een artikel tegen over een organisatie die plastic recyclet in Dehradun, de hoofdstad van de provincie Uttarakhand waar ik regelmatig ben geweest. Sterker nog, ik heb daar een half jaar vertoefd met drie generaties vrouwen en mijn partner Karan. In een klein kleurig appartement met roti’s en wierook, uitkijkend op het toeterende verkeer vanaf de balkons. Het verheugt me dat er in India ontwikkelingen worden gemaakt om de wereld een stukje schoner te maken. Het wordt langzaam steeds meer onder de aandacht gebracht in de maatschappij. In dezelfde stad Dehradun heb ik kennis mogen maken met een andere organisatie die daarin iets prachtigs doet: Waste Warriors. Een gepassioneerd team van Indiase ‘afvalkrijgers’ met een inspirerende ontstaansgeschiedenis…
Zo’n tien jaar geleden liep er een jonge Engelse vrouw door India, genaamd Jodie. Zij was aan het backpacken maar: man man man, wat een afval overal! Ze kon niet goed toekijken hoe het werd gedumpt alsof het regende. Aan de kant van de weg, in natuurgebieden, op straat, in waterbronnen. Impulsief begon zij op te ruimen waar ze maar kon. Niet lang erna betaalde ze iemand die haar hielp. Samen met hem breidde ze de activiteiten uit, zette een organisatie en een team op, verzamelde funds. In die tijd werd afval opruimen gezien als smerig en eerloos. Toch groeide Waste Warriors en boog de organisatie langzaam het stigma om naar een onderwerp waar India wat mee moet – en kan. Waar Jodie was gekomen om te backpacken, vertrok ze pas negen jaar later weer, India achterlatend met een krachtige organisatie vol opruim-power. Inmiddels is Waste Warriors uitgebreid tot een team van 500 lokale mensen actief in verschillende regio’s en ontvangt het steun van United Nations en de lokale gemeente. Ze geven educatieve programma’s op scholen en in buurten, organiseren schoonmaakacties en halen gescheiden afval op. Veel van het plastic wordt gerycled waar mogelijk.
Als dit geen goed nieuws is, dan weet ik het niet meer. Binnenkort, op mijn dertigste verjaardag, mag ik terug naar het land van deze afvalkrijgers. Wat een prachtig cadeau.
Hier vind je alle andere columns over de belevenissen van Lieke in India
