Ze liep gisteren in Den Haag haar 100^ste marathon binnen een half jaar. En ze wil er het komend half jaar nog eens 100 rennen. Daarvoor reist ze nagenoeg de hele wereld af. En dat allemaal voor één doel: wereldwijd aandacht vragen voor de mondiale watercrisis.  Na het lopen van de City Pier City Loop in Den Haag is ze doorgereisd naar België. Dan gaat ze  naar Italië en Frankrijk om vervolgens het Europese gedeelte van haar marathonuitdaging af te sluiten in het Verenigde Koninkrijk. Hierna staan het Midden-Oosten, Latijns-Amerika en de Verenigde Staten nog op haar agenda. De 200^ste marathon wil ze finishen op de trappen van het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York, als daar op 22 maart volgend jaar de VN 2023 Water Conferentie begint. Tijdens deze conferentie staat de voortgang van ontwikkelingsdoel 6 van de 17 Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties op de agenda. Ontwikkelingsdoel 6 houdt in ‘schoon water en sanitatie voor iedereen.’ Elk jaar sterven er drie miljoen mensen door slechte waterkwaliteit en een gebrekkige toegang tot drinkwater. De meerderheid van die slachtoffers zijn kinderen jonger dan vijf jaar. Water vormt de kern van duurzame ontwikkeling.

Mina Guli heet ze, komt uit Australië en is directeur en campagnevoerder van de Thirst Foundation, een non-profitorganisatie die tot doel heeft veilig drinkwater te leveren aan gemeenschappen over de hele wereld waar het niet onmiddellijk beschikbaar is. De foundation zamelt geld in en bouwt projecten voor water, sanitatie en hygiëne in gemeenschappen die geen directe toegang hebben tot veilig, schoon drinkwater.
Met haar stunt van 200 marathons binnen één jaar wil ze wereldwijd aandacht vragen voor waterschaarste en droogte. Ze startte haar eerste run op Wereldwaterdag, 22 maart van dit jaar, in haar eigen land. Gisteren, na een half jaar, liep ze haar 100^ste. Nog 100 te gaan!

“Meer doen dan alleen maar mooie toespraken houden.”

Waarom ze die 100^ste in Nederland liep?
Omdat Nederland samen met Tadzjikistan medeorganisator is van de eerste waterconferentie op hoog niveau bij de Verenigde Naties (VN) sinds 1977. En omdat ze ons land beschouwt als wereldleider is op het gebied van water. Ze vindt dat leiderschap cruciaal om het wereldwijde momentum richting de conferentie verder aan te wakkeren en ervoor te zorgen dat we meer doen dan alleen maar mooie toespraken over waterproblematiek houden.
Volgens Mina Guli zijn concrete toezeggingen voor actie nodig om de mondiale watercrisis het hoofd te bieden. Zelf geeft ze het goede voorbeeld. Ze wil met haar ultieme uitdaging van 200 marathons in één jaar het thema ‘water’ wereldwijd op de kaart zetten en bedrijven, overheden én het algemene publiek inspireren om tot actie over te gaan.

Waar ze ter wereld ook loopt roept ze actie te ondernemen

Het is haar missie, haar baan, vindt ze zelf. En ze laat het natuurlijk niet bij rennen. Overal waar ze in de wereld loopt, probeert ze invloedrijke mensen persoonlijk te spreken en te overtuigen van het waterbelang. Dat ziet ze als haar werk. Waar ze loopt, spreekt ze met overheidsvertegenwoordigers en bedrijven om ze op te roepen actie te ondernemen en hun waterverbruik drastisch te verminderen. Zo was ze vorige week eregast bij de kick-off die het ministerie van Buitenlandse Zaken organiseerde in aanloop naar de VN Water Conferentie. En daarvoor had ze een belangrijke bespreking op de Australische ambassade in Den Haag.

“Nederland steekt duidelijk z’n nek uit.”

Het is overigens niet de eerste keer dat Mina in Den Haag is. Ze was 20 jaar geleden ook al in Den Haag bij een waterconferentie. In het Algemeen Dagblad (AD) legt ze uit dat ze beslist de 100^ste marathon, als ze op de helft van haar prestatie is, in Den Haag wilde lopen als bewuste markering. “Nederland is medeorganisator van de VN 2023 Water Conferentie en steekt op dit gebied duidelijk z’n nek uit”, zegt ze. “Zulke voortrekkers met lef hebben we nodig. Het is belangrijk dat zoveel mogelijk landen hier achter gaan staan.”

“Water is de bron van alles. En de tijd tikt door.”

De Australische vindt het lopen van marathons “zwaar, heel zwaar. Alles wat pijn kan doen, doet soms pijn”, zegt ze in het AD. “Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik denk: waarom ben ik hieraan begonnen? Waarom doe ik dit? Simpel: omdat stilzitten geen optie meer is. Water is de bron van alles. En de tijd tikt door. We kunnen het ons niet meer veroorloven om water voor lief te nemen.”

En dan te bedenken dat ze zichzelf niet als een geboren hardloopster beschouwt. Hoe kan ze dit dan toch presteren? “Ik droom vaak dat ik kan lopen als een gazelle. Dat mijn voeten tijdens het rennen amper de grond raken. Helaas gaat wat betreft mijn loopstijl eerder de vergelijking met een schildpad op. Er zijn periodes dat ik iedere stap die ik zet bewust voel. Het enige waar ik dan nog aan kan denken, is de ene voet voor de andere te krijgen. Zo ‘basic‘ wordt het dan. Doorzetten, doorzetten, doorzetten. En hopen dat de aanmoedigingen en steun van de mensen langs het parcours je richting finish dragen.”

“De mensen een plek geven waar ze niet worden vergeten.”

En waar ze op de wereld ook loopt, ze neem haar indrukken van haar loopomgeving mee. Mina: “Ik vergeet niets van waar ik ben geweest. Ook na Den Haag zal deze stad in mijn hart blijven. Ik houd nauwgezet een dagboek bij. Niet alleen voor mijn gedachten. Maar ook om de plaatsen waar ik kom en de mensen die ik op deze reis mag ontmoeten, een plek te geven waar ze niet worden vergeten.”

Wat is een mondiale watercrisis?

Alle leven is afhankelijk van water. Het is dan ook een wezenlijke behoefte van mensen. Niemand kan zonder water. Ieder mens heeft dagelijks minstens 20-50 liter schoon, veilig water  nodig voor drinken, schoonmaken, koken e.d. Ondanks alle wetenschappelijke vooruitgang hebben nog steeds ongeveer 780 miljoen mensen geen toegang tot goed, schoon water, terwijl naar schatting 2,5 miljard mensen geen goede sanitaire voorzieningen hebben. Dat is meer dan 35% van de mensheid.

Schoon water en voldoende voedsel zijn de eenvoudigste dingen, die wij in de rijke landen heel gewoon vinden, maar in sommige gebieden, zoals in Afrika, kan het heel moeilijk zijn om daar aan te komen.

Zonder schoon drinkbaar water – of middelen om water te zuiveren – zijn mensen aangewezen op vuil water, waardoor ze ziek kunnen worden of zelfs sterven. Miljoenen mensen leven in een echte watercrisis; ze moeten het doen met water uit rivieren of meren – en dat zijn meestal de armste mensen op aarde.

Volgens ‘The Nature Conservancy‘ is ongeveer de helft van de 500 belangrijkste rivieren – waar honderden miljoenen mensen hun water uit halen – ernstig vervuild, of grotendeels opgedroogd. Met andere woorden: miljoenen mensen hebben geen andere keuze dan vervuild water.

Met een watercisis bedoelen we de wereldwijde epidemie van watervervuiling en uitdroging. Iedere dag sterven er mensen door gebrek aan schoon en drinkbaar water, geen toegang tot sanitaire voorzieningen en ziekten die in verband staan met water (door vervuiling, of door parasieten die via het water worden overgebracht).

Zoetwater is vaak te weinig beschikbaar, waterbronnen worden gemakkelijk vervuild of beschadigd, en van de armen van de wereld leven de meesten in landen waar een tekort is aan goed schoon water.

Wie is Mina Guli?

Mina Guli werd geboren in Mount Waverley, een voorstad van Melbourne, en studeerde aan de Universiteit van Melbourne. In 1993 werd ze verkozen tot voorzitter van de Monash University Student Union. Toen ze tweeëntwintig was, brak Guli haar rug bij een ongeluk in een zwembad en kreeg ze van haar dokters te horen dat ze nooit meer zou rennen.

Na haar afstuderen werkte Guli als advocaat in de private sector in de sectoren energie en infrastructuur. In 1999 verhuisde ze naar de Sydney Futures Exchange, waar ze betrokken was bij de ontwikkeling van de koolstofemissiemarkten van Australië. In 2002 werd ze gevraagd om lid te worden van de Wereldbank en hielp ze bij het ontwikkelen van CO2-handelsprojecten in China, India, Nepal en Indonesië.

In 2012 richtte Guli Thirst op, een groep die waterbehoud onder jongeren promoot. In dat jaar probeerde ze in honderd dagen honderd marathons te lopen om het bewustzijn van waterschaarste te vergroten, maar een gebroken dijbeen dwong haar de poging op dag drieënzestig te staken.

Guli is de voormalige vice-voorzitter van de Australische Kamer van Koophandel in Peking, is strategisch adviseur van de Joint US-China Collaboration on Clean Energy, lid van de Global Agenda Council on Sustainable Consumption van het World Economic Forum, lid van de Young Global Leaders-gemeenschap van het World Economic Forum en lid van de Young Presidents Organization.

In 2010 werd ze door het World Economic Forum erkend als Young Global Leader en in 2011 uitgeroepen tot een van de ’50 voor de toekomst’ van Australië.

Printvriendelijk