Op 20 januari 1977 werd Jimmy Carter gekozen als 39e president van de Verenigde Staten. Carter was de eerste president die uit de zuidelijke staten kwam sinds de oorlog van 1861-1865 en hij was ook de eerste president die zijn termijn begon na het Watergate-schandaal, wat een groot vertrouwenscrisis veroorzaakte in de Amerikaanse politiek.
Tijdens zijn presidentschap richtte President Carter zich op een aantal belangrijke thema’s, waaronder energie-efficiëntie, mensenrechten en het bevorderen van de vrede. Hij was de eerste president die een nationale energiebeleid aannam, waarmee hij een groot aantal maatregelen nam om energie te besparen en energie-efficiëntie te bevorderen.
Carter werd ook herinnerd voor zijn inspanningen om de mensenrechten te verbeteren, zowel binnen de Verenigde Staten als in het buitenland. Hij steunde verschillende groepen die werden onderdrukt, zoals de zwarte bevolking en homoseksuelen, en streefde naar een meer rechtvaardige en eerlijke samenleving.
President Carter’s inspanningen om de vrede te bevorderen, waren ook van groot belang. Hij onderhandelde met Egypte en Israël om een vredesakkoord te bereiken, wat leidde tot de ondertekening van de Camp David-akkoorden. Dit werd beschouwd als een van de belangrijkste diplomatieke prestaties van zijn presidentschap.
Jimmy Carter’s presidentschap was een belangrijk moment in de geschiedenis van de Verenigde Staten, omdat hij zich inzette voor een aantal belangrijke thema’s, zoals energie-efficiëntie, mensenrechten en het bevorderen van de vrede. Zijn inspanningen hebben bijgedragen aan een betere en rechtvaardigere samenleving. Deze prestaties van hem zorgde voor een grotere verantwoordelijkheid en transparantie in de Amerikaanse politiek, na een periode van vertrouwenscrisis veroorzaakt door het Watergate-schandaal. Carter stond bekend als een president die eerlijk en transparant was en die zich inzette voor de belangen van de gemeenschap.
President Carter’s inspanningen om de vrede te bevorderen, werden ook erkend door de internationale gemeenschap. Hij ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 2002 voor zijn werk als vredesonderhandelaar en voor zijn inspanningen om de mensenrechten te verbeteren.
