Ruimte geven aan verdriet en dromen
Alle bomen in arboretum D’n Hooidonk hebben een eigen verhaal. Ze onderscheiden zich van elkaar door herkomst, groeiwijze en leeftijd. Bij elke boom staat een bordje met daarop de naam en het plantjaar. Het is aan de bezoeker om zich verder te verdiepen of zich alleen te verwonderen en te verbazen over alle verschillen in groeiwijze, blad, bloesems, vruchten en bast. Maar de bomentuin vertelt ook een ander verhaal. De Engelenboom en de ‘Avenue des parents’ nodigen uit tot gedenken en herdenken. Er zijn tekstborden met gedachten en overpeinzingen ter inspiratie. Bij tientallen bomen staan bordjes met korte teksten over bezoekers die iets positiefs brachten voor hun omgeving. Het gaat dan niet om deelname aan goede doelenacties of loterijen, maar om handelen van mens tot mens. Bijvoorbeeld over de gift waardoor een dakloze wat te eten heeft en een warme verblijfplaats kan vinden. Zonder winstoogmerk, zonder zichzelf ervoor op de borst te slaan. Niet alleen grootse daden tellen, maar ook wat de filosoof Emmanuel Levinas ‘la petite bonté’ noemde: ‘de kleine goedheid.’
In de bomentuin van Frens en Mia treft de bezoeker tal van teksten aan die niet direct over bomen gaan. Er zijn grotere borden met overpeinzingen over mens en samenleving. Kleine bordjes met persoonlijke verhalen van en over bezoekers. Her en der zie je kleine gedenktekens: een beeldje of een bloemenperk. Verhalen van en over gewone mensen, maar net zo van belang als de woorden van grote denkers. Frens legt uit waarom dit is gedaan. “De bomentuin is een plaats waar mensen zich vaak bezinnen op toekomst en verleden, ruimte geven aan hun verdriet en hun dromen. De bordjes zijn een uitnodiging en hulpmiddel om even stil te staan, te overdenken of herdenken.”
“Het kleine goede verrichten.”
Op kleine tekstbordjes zijn verhalen te vinden van bezoekers die op soms ontroerende wijze zichtbaar maken wat iemand kan betekenen voor haar of zijn omgeving. Frens licht toe: “Bijvoorbeeld een tandarts en zijn assistente uit Boxtel. Zij behandelden kosteloos mensen die niet genoeg geld hadden. Want, zo luidde hun verklaring, ‘arme mensen hebben dezelfde kiespijn als rijke mensen, dus verdienen ze ook de gelijke behandeling.’ Ze waren niet alleen beroepsmatig behulpzaam, maar ook als persoon vriendelijk en wars van overdreven omgangsvormen.”
Dit is maar één voorbeeld uit vele. Iedereen kent in zijn leven en omgeving wel mensen die zonder reserve of eigendunk het kleine goede verrichten…
Er zijn ook bordjes, bomen en plaatsen die bedoeld zijn als herdenking van bijzondere mensen en gebeurtenissen, zoals de ‘Engelenboom’, de ‘Avenue des parents’ en de ‘Prins Clausboom’.
Engelenboom
Op die onzalige dag – 17 juli 2014 – dat de vlucht MH17 met 298 inzittenden aan boord door een BUK-raket uit de lucht werd geschoten boven Oekraïne, liep Frens door de bomentuin en zag een boom die zijn takken wijd uitspreidde. De boom leek in de ogen van Frens op een beschermengel. Daarom besloot hij dat deze boom een herdenkingsteken moest worden van deze menselijke ramp. Herinneringen vervagen tot ze worden overspoeld door vergetelheid. Niet de boom, die Frens op die dag zag, die blijft groeien en de armen naar de hemel uitstrekken. Op een bord bij de boom zijn de namen te vinden van de slachtoffers. Maar daarachter staan de namen van hen die hun geliefden verloren: kinderen, ouders, familieleden, vrienden, collega’s, buren.
Dat is óók de bomentuin van Frens en Mia.
‘Avenue des parents’
Een bijzondere plek is de ‘Avenue des parents’ (Laan van de ouders) die zich uitstrekt over de volle breedte van de bomentuin. Deze ‘bomenlaan’ is door Frens bedoeld als een eerbetoon aan ouders. Niet alleen zijn eigen ouders en die van Mia, maar álle ouders. Frens: “Want onderschat niet hoe zwaar ouders het vaak hebben. Hun omgeving, familie, collega’s, buren en kennissen, eisen en verwachten veel van ze. Ook de kinderen stellen hoge eisen. Ze waarderen vaak niet genoeg wat ze van hun ouders krijgen, zeker als ze zien dat anderen méér krijgen. De een moet blij zijn met een ijsje, terwijl de ander verwend wordt met grote cadeaus, soms kamers vol. Kinderen voelen zich dan tekort gedaan, veel ouders zijn wanhopig, omdat wat ze doen nooit goed en genoeg is, omdat de relatie met de kinderen heel moeizaam verloopt. En uiteraard zijn er ook kinderen die lijden onder de afkeuring door hun ouders, omdat ze niet de gewenste partner hebben, niet die geweldige loopbaan.”
Een ‘bomenlaan’ als eerbetoon aan alle ouders. Dat is óók de bomentuin van Frens en Mia.
Prins Clausboom
Frens en Mia hebben grote waardering voor prins Claus, de overleden Duitse echtgenoot van de voormalige Nederlandse koningin Beatrix. Zij zien in hem een warme en oprechte persoon die zich staande moest houden in koninklijke kringen. Het Dungens echtpaar bezocht het ouderlijk huis van Claus von Amsberg in Hitzacker (Duitsland) en kwam in gesprek met een van zijn zussen. Frens en Mia kregen vanaf de trap achter het huis een mooi uitzicht op de vijver en de tuin. Daar zagen ze een opvallende naaldboom en vroegen of ze daar een stekje van konden krijgen. Dat mocht. Nu heeft deze markante boom een plekje in de Dungense bomentuin. De oorspronkelijke boom is intussen gerooid…
Een boom als waardering voor prins Claus. Dat is óók de bomentuin van Frens en Mia.
