Lieke in India: groene hoop
auteur: Lieke Hulshof

Aru (anderhalf jaar) loopt het pad op naar een terras iets verheven boven ons huis. Ze kent de weg, langs de composthoop en de jonge boompjes. Voorzichtig met de brandnetels. En daar zijn ze, de gele bloemen. Op hoge stelen omringen ze haar, kietelen haar neus en zwieren heen en weer. Verrukt pakt ze een steel vol bloemen en rukt de gele bloemen eraf. Met een gefronst hoofd bestudeert ze de ravage in haar hand. Dan laat ze het met een enthousiaste kreet op de grond vallen. Karan en ik lachen.

Langzaam maken we stappen om het land in een groen paradijs te laten groeien. Daarvoor hoeven we niet veel te doen, want de natuur weet wel raad. Hans Bahadur en zijn vrouw, die met hun gezin op Adara Farmstay wonen, maaien het gras en wateren de terrassen. Ze leggen het gras te drogen in de zon. Ik strooi de haksels vervolgens op het land. Zo krijgen we een hakselland dat de aarde beschermt tegen de felle zon. Wormen vinden het heerlijk daar. Nog lang nadat het land besproeit is met water, blijft de grond vochtig. Nieuwe zaden worden opgenomen en profiteren van de opbouw van een rijke humuslaag. Elk jaar een beetje meer.

Dit brengt me bij het verhaal van de kale gronden van Rajasthan ten zuidwesten van Delhi, om precies te zijn een stuk van 500 hectare nabij Jaipur. Hier bloeit het project Dhun. Met de overstromingen in 1981 was de bovenste aardlaag in dit gebied afgespoeld. Nog maar 30 bomen groeiden er, en alles was stoffig en droog. Waar gemeenschappen leefden van de landbouw, ontstond nu langzaam maar zeker een woestijn. Manavendra, een jongeman en de oprichter van Dhun, werd geïnspireerd door deze lokale gemeenschappen. Hun kennis over klimaatbestendige gebruiken, zoals regenwaterwinning en –opslag, interesseerde hem. En hij zag mogelijkheden voor het herstel van dit gebied.

Samen met de lokale bewoners en experts wist hij een meer af te graven voor 140 miljoen liter water. Ze planden hoe het water vanuit het meer kon overstromen naar andere gebieden, en bestendigden de oevers met grassen en bomen. Daarna groeven ze andere water bodies – waterlichamen, zoals dat zo mooi heet in het Engels. Het vele regenwater werd opgeslagen en vanuit de meren verspreid over het land. Al snel veranderde alles in een groene oase. Meer dan 70 soorten inheemse bomen, 120 soorten vogels en allerlei andere dieren vonden er hun thuis. De gemeenschappen lieten hun dieren grazen in bepaalde gebieden, zodat de aarde losser en vruchtbaarder werd. Ze plantten traditionele grassen, belangrijk om de aarde in balans te brengen en een woonplek te creëren voor de vele vogels. Als vanzelf groeiden de meren vol waterplanten en algen, belangrijk voor de waterzuivering. Manavendra pleit vooral voor de kracht van water, dat een landschap totaal kan transformeren. “Het is niet dat ik of iemand iets heeft gedaan. Het is het vermogen van het land zelf om te transformeren zodra er water is.” Het verhaal is op Youtube te vinden onder de naam Dhun Jaipur. Dit zijn prachtige beelden, en ze brengen een hoop groene hoop voor de toekomst.

Als je regelmatig en graag goed nieuws leest, dan is nu een goed moment om ons te steunen. Goed Nieuws is gratis toegankelijk voor iedereen en wordt gefinancierd door lezers. Elke bijdrage, hoe groot of klein ook, geeft voeding aan onze journalistiek en verzekert de toekomst van goednieuws.be. Steun Goed Nieuws al vanaf 1 euro – het duurt maar een minuutje. Dank je.

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente berichten

Onze sponsors

Jouw logo hier?

Goed Nieuws werkt op basis van vrijwilligers. Om onze kosten te dekken, zijn wij op zoek naar sponsors.

Herken je jezelf in de visie van Goed Nieuws en wil je sponsor worden? Neem dan contact met ons op.

Meer
berichten