Droogte. In veel delen van India is het 40 tot 50 graden Celsius. Hier in de bergen is het 30 graden. De zon is fel en er is nauwelijks bewolking. De aarde snakt naar regen. Onze jonge bomen hebben dorst. In de watertank is nauwelijks water. We hebben net genoeg om onze handen te wassen, een toilet door te spoelen of eten te koken. De zaden die gezaaid zijn, komen niet op.
En zoals met alle uitdagingen in het leven: het is niet erg – het is een mogelijkheid voor verandering. Ik schrijf inmiddels projectplannen zodat we in de toekomst regenwater kunnen oogsten. De gemeente kan niet voldoende geven in tijden van droogte. Dus waarom niet meer zelfvoorzienend worden? Ik word er helemaal enthousiast van. Zo kunnen we de warmste maanden ook prima overbruggen. En ook met het opnemen van andere landbouwtechnieken, zoals permacultuur, kunnen we een heel eind komen. Ik geloof daar volledig in. Het planten van bomen voor schaduw, het opbouwen van diverse eco-systemen en het toedekken van de bodem met een laag tuinresten – allemaal kansen voor leven.
De Nepalesen die op ons land werken zijn prachtige mensen, maar weten niet van permacultuur. Ze zijn al ouder en kunnen en willen niet veranderen. En dat is begrijpelijk. Als je heel je leven iets gedaan hebt op een bepaalde manier, en het heeft gewerkt, waarom dan nog veranderen? Maar nieuwe generaties zien dat oude tradities niet altijd meer werken in de huidige omstandigheden. En soms is er zo’n nieuwe generatie nodig om de dingen anders aan te pakken.
Neem bijvoorbeeld het verhaal van Yash Dayal Sharma. Op 25-jarige leeftijd heeft hij 2500 ton afval omgetoverd tot vermicompost. Dat is compost met wormen erin. Yash komt uit een boerenfamilie. Toen hij zich verdiepte in de huidige landbouw, kwam hij erachter dat het probleem bij de basis zit: de aarde. Een gezonde aarde is essentieel voor goede landbouw. Maar door pesticiden en de groeiende bebouwing, is de toplaag van de aarde op veel plaatsen vernietigd of verloren geraakt. Een rapport van Global Outlook laat zien dat 29% (96.4 miljoen hectare) van India’s landbouwgrond is gedegradeerd, waarbij de toplaag van de aarde verdwenen is.
In een jaar tijd praatte Yash met boeren, microbiologen, de overheid, producenten en wetenschappers om te begrijpen wat de mogelijke oplossingen zijn voor het verbeteren van de aarde. Uiteindelijk was het antwoord simpel: aardwormen. Charles Darwin schreef er al over. Aardwormen verbeteren de fysieke, chemische en biologische kwaliteiten van aarde. En dus begon Yash zijn reis in de vermicompost. Dat is compost waarin aardwormen een belangrijke rol spelen in het afbraakproces van organisch materiaal. Ze versnellen deze afbraak en houden de aarde luchtig en vol zuurstof – essentieel voor het groeien van gewassen. “Ze zijn een boers beste vriend en geen meststof werkt zo goed als vermicompost,” aldus Yash.
Inmiddels werkt hij met 200 boeren die vermicompost maken. Landbouwambtenaren brengen hem in contact met boeren die de transitie naar biologisch willen maken. Hij traint ze, en verkoopt ook zijn eigen vermicompost. Inmiddels heeft hij 2500 boeren getraind. Kuldeep, een boer, beschrijft de transitie: “In drie jaar tijd heb ik langzaam de pesticiden afgebouwd en tegenwoordig gebruik ik alleen nog vermicompost. Mijn kosten zijn verminderd terwijl mijn productie en de gezondheid van de aarde zijn verbeterd.” Yash: “Boeren zijn de fakkeldragers van ons land. Zoals we belang hechten aan onze fysieke gezondheid, zo is het tijd dat we moeite wijden aan de gezondheid van de aarde van ons land.” Ik kan alleen maar zeggen: amen voor de wormen!
