Het is al laat in de avond wanneer ik aankom op het vliegveld van Goa. Meteen slaan de zwoele luchten van een tropisch klimaat om me heen. Altijd voelt dit als thuis. Misschien omdat ik ben opgegroeid in Nigeria met een soortgelijk klimaat. Karan is een ijsbeer, hij houdt van kou. Ik ben meer een kameleon – ik kan me aanpassen, maar de warmte en jungle zijn als twee magneten. Het klikt gewoon. En dus gunt deze kameleon zichzelf een poosje tropisch.
Ik pak mijn backpack van de bagageband en loop naar buiten. Even later zit ik in de taxi, een grote auto met een kleine bescheiden chauffeur – Swapnil. In stilte vliegen de palmbomen, gekleurde huizen, bruggen en rivieren aan ons voorbij. Ik open het raam, laat de wind in mijn gezicht blazen. Rode haren wapperen om me heen. En dan is daar Dunes – een paradijs aan een breed rustig strand. Met heerlijk watermeloensap, visgerechten en een ontspannen sfeer. Internationale reizigers, jonge families en stellen komen er graag. Karan en ik kwamen er regelmatig toen we in Goa woonden, zo’n vier jaar geleden. Dan maakten we een strandwandeling tijdens zonsondergang en sloten we de dag af in het restaurant. Altijd met watermeloensap erbij.
Ik check in, loop door het donker naar mijn hut, gooi de backpack neer en plof op het grote witte bed. Een diepe zucht. Het waren twee reisdagen om van noord naar midwest India te komen, van deur tot deur. Dan is het tijd. De zee roept. Niet morgenochtend, maar nu, middernacht. Ik kan het niet helpen, ik moet er gewoon even naartoe. Het zand voelt vochtig aan terwijl ik door de duinpan loop. De bomen zijn mijn stille getuigen. Drie treden naar beneden en ik sta op het strand. Witte golven springen op in het maanlicht. Ze spelen, zingen en dansen alsof ze al die tijd op me gewacht hebben. En ik huil en ik lach. Deze kameleon heeft lang gedroomd over dit moment, dit strand, en nu is ze hier. Emoties stromen, ze vloeien samen met de zee. Zoute druppels landen in zout water. Van ontlading, van opluchting en van geluk. Het harde werken, het leven van een westerse vrouw in een Indiaas klimaat – alles mag even op de pauzeknop.
De volgende dagen geniet ik van zwemmen, boeken lezen, schelpen verzamelen, kraaien najagen op het strand, een workshop kleien, in mezelf praten, en andere dingen die je ongegeneerd kunt doen wanneer niemand je kent. Alleen op vakantie heeft zo zijn voordelen. Langzaam verkleurt de kameleon in kleuren die ze al lang niet had gedragen. Een vriendelijke ober van Dunes verhuurt graag zijn scooter aan me. Zo kan ik naar de verschillende dorpjes rijden. Een helmpje op en hoppa. Gaan met die banaan. Goa bestaat uit een grotere stad en allerlei dorpen, afgewisseld met heuvels, jungle en rijstvelden. Hier wordt van oudsher veel aan vissen en landbouw gedaan. De Portugezen hebben hun stempel er flink op gedrukt in de koloniale tijd. Om de paar honderd meter staat een christelijk kerkje.
De meest toeristische dorpen zijn een culturele melting pot. Het is één van de meest vrije en westerse gebieden van India. Zo kun je er makkelijker rondlopen in zomerse kleding en badkleding, zijn er veel eettentjes met multicuisine, en allerlei workshops en evenementen waaraan je kunt deelnemen: muziek, dans, creativiteit, watersport, yoga en meditatie. Alles komt samen: de internationale vakantieganger, jonge families, Indiase reizigers, lokale mensen, kunstenaars, muzikanten, winkeliers en watersporters. Ik parkeer mijn scooter voor een supermarktje en vraag naar tekenmateriaal. Boven in het nauwe gebouw vind ik wat ik zoek. Ik koop twee schriften, krijg en stiften. Tevreden reken ik af. Inmiddels ben ik verhuisd naar een appartementje waar ik zelf kan koken. Als ik vanaf daar een minuut loop, in de juiste richting, dan ben ik op het strand. In de avond leg ik het tekenschrift op de grote ovale tafel. Een glas water, kwasten en waterverf. Mijn nieuwe stiften, die ik als een klein kind enthousiast al had uitgeprobeerd. Ik zet muziek op van Fleetwood Mac en zing mee met de hits terwijl de kwast over het papier smeert. Geen idee wat ik aan het doen ben. En dat is precies de bedoeling. Wanneer ik schilder dan zijn er geen regels. Ik schilder in alle kleuren en in alle vormen. Het is één grote melting pot, zoals Goa. En mijn kameleonhuid verandert met elke streek van kleur.
