Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in mijn leven gaan de dingen soms wat anders dan gepland. Zo ging ik vijf jaar geleden voor een maandje naar India, maar ik zit er nog steeds. Het leven met een Indiase partner heeft het vervolgens nog onmogelijker gemaakt om te plannen (grapje hoor) (maar wel een grapje met een knipoog naar de waarheid). Tegenwoordig zijn mijn strakke planningen veranderd in ruwe schattingen. Wanneer ik mijn ouders over een vakantie inlicht, zeg ik bijvoorbeeld: “Het zal ongeveer 2 weken duren, voor zover ik dat nu kan inzien.” Inmiddels staan zij ook niet meer versteld dat die 2 weken in Goa vervolgens 2 maanden worden. Het is uiteindelijk ook geen vakantie – het is… ‘een poosje ergens vertoeven met schilderen en wat workshops geven.’
Goede voornemens voor het nieuwe jaar laat ik bij voorbaat al achterwege om teleurstellingen te voorkomen. En ook mijn agenda is vrij leeg, dus als je me spontaan opbelt zou ik zo eens een uur tijd voor je kunnen maken. Of ik kan het juist heel druk hebben met een onverwachte wending, en op het politiebureau zitten bijvoorbeeld. Je weet het niet. In elk geval heb ik het wel voor elkaar gekregen om na 2 maanden Goa weer naar het noorden van India te reizen, om me met mijn geliefde en bijzondere Karan te herenigen, en een visumverlenging aan te vragen. Nu zit ik in het winterse zonnetje met een wollen muts en de Himalayas in de verte. Het lijkt ideaal maar ondertussen walmt de rook om me heen – mensen verbranden hier graag openlijk plastic. Dat is zo lekker voor de luchtwegen. Ook is de klimaatverandering hier behoorlijk zichtbaar, want de Himalayas zijn grijs met hier en daar wat sneeuw. En het is winter – moet je nagaan!
Met 1,5-2° Celsius warmt deze regio sneller op dan het globale gemiddelde. Sommige gletsjers smelten met 20-60 meter per jaar. Sinds de jaren 60 hebben veel gletsjers tot 30% ijsmassa verloren. Anderhalf miljard mensen zijn afhankelijk van het water van de Himalayas, en natuurlijk veel ecosystemen ook. Dat is het verdrietige nieuws. Maar omdat dit een goed nieuws krant is, ga ik er ook wat optimisme tegenaan schrijven voor de goede moed. Gebaseerd op de kennis die ChatGPT heeft verzameld. (ChatGPT is een chatbot die allerlei data verzamelt van het internet. Ik gebruik het vandaag voor de eerste keer, want hoewel ik vaak huiverig ben voor nieuwe technologie probeer ik dit nieuwe snufje eens eerstehands te ervaren.) ‘India’s klimaatagenda laat progressie zien, met sterke aandacht op het gebied van hernieuwbare energie, elektrische mobiliteit, bosbehoud en klimaatadaptatie. Het leiderschap van het land op het gebied van klimaatactie valt niet alleen op vanwege zijn ambitieuze doelstellingen, maar ook vanwege zijn pleidooi voor klimaatrechtvaardigheid en de behoefte aan financiële steun om ontwikkelingslanden te helpen de klimaatverandering aan te pakken. Hoewel er uitdagingen blijven bestaan, duiden deze positieve stappen op de steeds grotere rol van India in de mondiale inspanningen om de klimaatverandering te bestrijden.’
Dus, over goede voornemens gesproken – India heeft er wel een aantal. Of het zich aan de plannen kan houden, dat zullen we gaan zien. Zon is er in elk geval genoeg en platte daken ook, dus ik snap het initiatief voor hernieuwbare energie. En ik heb een nieuw ideetje dat ik eens zal voorstellen aan het Indiase cabinet: voortaan lekker de auto laten staan en gebruiken als een buitenkeuken. In de hitte kunnen we gemakkelijk eitjes bakken op die motorkappen. Dat scheelt ook gas, en het is leuk voor de buurtbinding op straat. Je hoeft ook geen fancy barbecue aan te schaffen. In plaats van auto’s kunnen we hardloopschoenen kopen, zodat India lekker in beweging komt. Dat scheelt ook weer wat diabeten en hartpatiënten. Ja, ik zou zo de minister-president kunnen worden. Was het niet dat ik me niet zo goed aan plannen houd.
Karan komt thuis en treft me binnen aan met de deuren en ramen gesloten. “Ja, ik heb alles dicht gedaan vanwege de rook,” leg ik uit. “Welke rook?” vraagt Karan. “De rook van al die plastic verbranding. Ruik je dat niet?” vraag ik verbaasd. “Oh”, zegt Karan nonchalant terwijl hij zijn tas dropt. “Ik vond het gewoon naar India ruiken.” Ja, zo kun je het natuurlijk ook bekijken. Ik ben benieuwd wat ChatGPT ervan zou zeggen.
