In het Indiase dorp Pachgaon, gelegen in de deelstaat Maharashtra, klinkt het geluid van bijlen die bamboe kappen door de bossen. Dit dorp van ongeveer 300 inwoners, voornamelijk uit de Gond-gemeenschap, transformeerde in iets meer dan een decennium van armoede naar een relatief welvarende gemeenschap, dankzij de terugwinning van traditionele bosrechten.
Herstel van bosrechten
De ommekeer begon met de implementatie van twee Indiase wetten: de Forest Rights Act (2006) en de Panchayat (Extension to Scheduled Areas) Act (1996). Deze wetten gaven tribale gemeenschappen het recht op eigendom van en zeggenschap over bossen. In 2012 kreeg Pachgaon officieel 1.006 hectare bos toegewezen, na jaren van volhardend campagnevoeren.
Economisch succes met bamboe
Met deze rechten startte het dorp een bamboehandel, die sindsdien indrukwekkende winsten heeft gegenereerd. In het eerste jaar verkocht Pachgaon meer dan 8.000 bamboebundels, goed voor 700.000 roepies. In de daaropvolgende jaren groeide de omzet, met een totaal van 34 miljoen roepies in het afgelopen decennium. Het succes bood werk aan ongeveer 70 dorpelingen, wat migratie naar steden onnodig maakte.
Gelijke behandeling en toekomstgericht beleid
Het dorp hanteert een egalitaire benadering: mannen en vrouwen ontvangen gelijke lonen, en er is geen hiërarchische structuur. De inkomsten worden gebruikt om huizen te bouwen, onderwijs te financieren en werkgelegenheid te creëren. Kinderen uit het dorp volgen nu hoger onderwijs, met enkele die zelfs een masterdiploma hebben behaald.
Diversificatie en duurzaam beheer
Om de toekomst veilig te stellen, breidt Pachgaon zijn bamboeaanplantingen uit en diversifieert het naar andere bosproducten zoals jamunfruit en tendu- en belbladeren. Ook kocht de dorpsraad land voor opslag en voedselverwerking. Er wordt bovendien gewerkt aan de goedkeuring van eigendom over nog eens 900 hectare bos, wat verdere groei zal ondersteunen.
Zelfredzaamheid en hoop
De inwoners van Pachgaon beschouwen zichzelf nu als meesters van hun eigen lot. Hun model toont hoe traditioneel eigendom en duurzaam bosbeheer niet alleen economische voordelen bieden, maar ook sociale gelijkheid en gemeenschapsontwikkeling bevorderen. Zoals een inwoner zegt: “Onze volgende generatie zal hier blijven, met het bos als hun toekomst.” Lees er meer over in The Guardian.