Een nieuw script
Vandaag vertel ik het verhaal van Sneha – een jonge Indiase vrouw met een droom. Er is veel mogelijk, en soms lijkt er in India meer mogelijk dan in Europa. De prijzen zijn lager, er zijn minder permissies nodig om een bedrijf of een project te starten, en dus is het ergens gemakkelijker om risico’s te nemen. Daarnaast is de Indiase mind-set veerkrachtiger, omdat de meeste mensen ervaring hebben met leven onder simpele en chaotische omstandigheden.
Een Indiase vriend van me benoemde het laatst op zijn eigen manier. Hij reisde naar Thailand en Cambodia, maar vond daar niet echt aansluiting onder de reizigers. Velen waren in hun eigen bubbeltje aan het praten over kleine ditjes en datjes. “Indiërs zijn vrij volwassen – ze zeuren niet over kleine dingen. In andere landen hebben mensen niet altijd zoveel karakter, omdat ze minder uitdagingen hebben meegemaakt. Het Indiase leven maakt je weerbaar. Dat geeft diepte en wijsheid.” Een krachtige mentaliteit maakt dat je niet snel uit het veld geslagen wordt, en dat je (tijdens een nieuw avontuur) overweg kunt met de eerste ontberingen en gebreken. Dit is wat Sneha deed, aangemoedigd door haar vader.
Toen zij op een avond de vraag kreeg van haar vader: “Wat wil je doen in het leven?” had ze waarschijnlijk nooit gedacht dat het haar hele koers zou veranderen. Op dat moment werkte Sneha als script supervisor aan grote Bollywood-producties. Hiervoor reisde ze naar inspirerende bestemmingen in India. Maar diep vanbinnen knaagde iets anders – een verlangen naar eenvoud, rust en betekenis. “Ik wilde iets doen dat me met de natuur verbond,” vertelt ze. En dus liet ze de hectiek van Mumbai achter zich, pakte haar koffers en keerde terug naar Pune, waar ze samen met haar vader Anil begon aan een avontuur dat ze ‘BaapBeti Farms’ noemden – wat ‘VaderDochter-boerderij’ betekent. Wat begon als een persoonlijke droom werd een gedeelde missie. Tijdens een verblijf van 52 dagen in een tent in de bossen van West-Bengalen, raakte Sneha in de ban van permacultuur: “De dorpslevensstijl – het eten van rauw en voedzaam biologisch voedsel zonder pesticiden – was een eye-opener.” Ze keerde terug met een visie én een missie.
Met bloed, zweet en compost bliezen ze leven in twee hectare dor land. “Mijn vader en ik brachten talloze dagen door op de boerderij, we bliezen de grond nieuw leven in, zaaiden de zaden van verschillende soorten fruit en groenten en verzorgden ze met zorg.” Het werd niet zomaar een boerderij, maar een ecosysteem. “We verbouwen niet alleen groenten; we creëren een divers ecosysteem met vogels, insecten en diverse plantensoorten.” En dat ecosysteem had ook effect op henzelf. Anil, haar vader, glimlacht: “Ik ben 18 kilo afgevallen dankzij de fysieke activiteit en het eten van chemie-vrije voeding. Daarvoor was ik nog nooit buiten de stad geweest.”
Sneha’s droom reikte verder dan gewassen. Ze wilde een gemeenschap creëren. “Ik begon mensen via Airbnb te ontvangen om ze een natuurlijke levensstijl te laten ervaren en te leren over duurzaam leven.” Bezoekers leerden composteren, oogsten, en – misschien wel het belangrijkste – vertragen. Boeren uit de regio die eerst sceptisch waren, zagen ineens met eigen ogen het succes van de biologische aanpak. “Deze mensen twijfelden ooit aan mijn vermogen om iets te verbouwen, maar nu telen we aardbeien, paprika en sla – allemaal biologisch.”
Van scripts naar zaadjes, van scènes naar seizoenen – Sneha schrijft nu verhalen die je kunt ruiken, voelen en proeven. “Elke dag is een leerervaring en het is enorm bevredigend om de groei van zaadje tot plant tot oogst te zien.” In een wereld die steeds sneller draait, kozen zij voor vertraging. En in dat ritme vonden ze iets wat je in geen enkele stad vindt: een leven dat écht leeft. “Het is een minder alledaags leven, een verhaal rijk aan elke zintuiglijke ervaring,” zegt Sneha. “Een verhaal dat niet alleen door onze familie wordt geproefd, maar ook wordt gedeeld met elke ziel die dit weelderige pad bewandelt dat we hebben gecreëerd.”
