Uitgelezen: Na de Bataclan. Brief aan Georges Salines en Azdyne Amimour.
Beste Azdyne, U bent een vader. Van een zoon. Van Samy. Uw zoon was één van de terroristen die het vuur opende op de concertgangers in de Bataclan. Na de aanslag zou men kunnen verwachten dat u zou zwijgen. Dat hebt u niet gedaan. U sprak. Met Georges Salines. U zocht toenadering. Omdat u zelf…
Het voelt als een verjaardag
Het voelt als een verjaardag. Als een feestje dus.Eindelijk is het zo ver, is de eerste gedachte na het ontwaken. Dit is een heuglijke dag. Net zoals een verjaardag die je licht euforisch maakt. En straks krijg ik ook nog een cadeautje! Vergenoegd en blij voel ik de ruige regendouchedruppels over me heen en langs…
Boomer – Column
Ik word deze week vierenzestig. Uitgerekend in februari, met voorsprong de meest deprimerende maand van het jaar. Gelukkig maar 28 dagen. Koud, nat, hooguit een piepend krokusje in het gras, en niks te beleven buiten carnaval of gaan skiën, maar dat is niet aan ons besteed. Voor niemand trouwens, wegens nog een pandemie erbovenop. Vierenzestig,…
Uitgelezen: De meeste mensen deugen. Brief aan Rutger Bregman.
Beste Rutger, Alle goede dingen bestaan uit drie. Geen één zonder twee. Geen twee zonder drie. Zo werd het mij steeds weer verteld. Het werd mij zo vaak gezegd dat ik het ook ging geloven. Die woorden kwamen mij recent opnieuw voor de geest. Ik las Roest van Jakub Malecki. Dat eerste boek was goed. Ik las Nacht…
Liefste meter en Peter
*De laatste 3 zinnen zijn geïnspireerd door Stijn de Paepe, Julien Schoenaerts en Martine Tanghe, waarvoor dank. Pol Vandenbroucke
33,67 Euro – column
We verwelkomen onze nieuwe redacteur Pol. Hij bijt de spits af met een column. Goed nieuws voor 356385 kinderen : als je kansarm bent, krijg je binnenkort van de Vlaamse overheid 33,67 euro. Een kerstgeschenk en, volgens een enthousiast toeterende minister, een financieel duwtje in de rug voor mensen die het moeilijk hebben in deze…
Recensie en bespiegelingen bij Maarten Boudry’s recentste boek ‘Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat’
Maarten Boudry (MB) werd geboren in het West-Vlaamse Moorslede in 1984. Hij is actief als onderzoeker in de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschap aan de UGent. MB participeert aan allerhande debatten, hij wordt bewierookt omwille van zijn vele (internationale) publicaties (als je een paper opstelt, samen met Jerry Coyne, de auteur van het fantastische boek ‘Why…
Geloof – Jeroen Bernaer
De helikopter nadert de rand van het plateau. Onder me glijden de dennen en jeneverbesbomen van het Kaibab National Forest voorbij. Ik adem diep in, spanning hoopt zich op in mijn borst. De helikopter duikt over de rand. Mijn adem stokt. Plots is ze daar, beneden in de diepte. De Coloradorivier, een zilveren lint, glinsterend…
Grootse dromen – column Jeroen Bernaer
We kijken elkaar niet aan. We staren naar het tv-scherm. Niemand van ons zegt iets, verdwaasd en verslagen als we zijn. We hebben de handen achter het hoofd gevouwen, of zitten voorovergebogen, nog half nagelbijtend, op het puntje van onze stoel. Het voelt onwezenlijk. De Fransen juichen, rennen over het veld, slaan elkaar op de…
Een ongerepte zomer – Door Jeroen Bernaer
De Japanse kerselaar staat er nog. Onwillekeurig doet de stam me, zelfs na al die jaren, denken aan een gerimpelde olifantenpoot. Ook de oude appelboom, achterin bij de schutting, staat nog steeds rechtop. Een lichte bries glijdt door het bladerdek, een merel zet zich schrap op de bovenste tak. Een bezoek aan de tuin van…
Column – Nachtuilen – Jeroen Bernaer
Het computerscherm licht als een baken op in de duisternis. Blauwig, alsof het een spiegel is voor mijn gemoed. Ik geeuw, rek me uit als een stramme oude kat, vouw mijn handen achter het hoofd. Al een kwartier zit ik naar de knipperende cursor op het computerscherm te staren. Die eerste zin, weet je wel….
Het licht en de duisternis – column Jeroen Bernaer
‘Belooft ge mij dat alles goed komt?’ Een zondagavond in april. In de tv-serie die ik bekijk, liggen een jonge man en een jonge vrouw op bed. Duisternis omhult hen. Het meisje kijkt haar vriend vertwijfeld aan. De vraag blijft als een echo tussen hen in hangen. Haar vriend zwijgt. Onwillekeurig denk ik terug aan…
Deel van de wind – column – Jeroen Bernaer (2)
Ik klamp me vast aan de reling. Het witgeverfde ijzer voelt koud aan onder mijn handen. De wind rukt aan mijn kleren, beukt in op de dikke muren van het observatorium achter me. De dakgoot van het lage bijgebouw kraakt vervaarlijk. Naast me staat mijn vader. Zwijgend kijken we uit over de wereld die zich…
Opruimen – column Jeroen Bernaer
Soms overvalt het me. Zomaar, ineens, op een zonovergoten, late februaridag waarop althans binnen, achter glas, de warmte van de lente al in de lucht lijkt te hangen. Het verlangen om op te ruimen, om schoon schip te maken met de rommel van opgestapelde wintermaanden, als in een poging de onrust in mijn hoofd te…
Als alle records al gebroken zijn
Toen ik met de fiets begon te pendelen van Kortrijk naar Gent en terug probeerde ik alle mogelijke soorten van records te breken. Hoe snel ben ik Deinze? Hoeveel fietsers heb ik voorbij gestoken? Komaan dat gemiddelde moet omhoog! Tot op de dag dat alle records gebroken zijn en nieuwe niet meer haalbaar omdat je…
Wat was de titel ook alweer?
Wie mij een beetje kent, weet dat ik wel eens erg enthousiast kan zijn over een recent geziene film of over een gelezen boek. Als men me dan vraagt wat de titel van die film of boek is, moet ik te vaak het antwoord schuldig blijven. In een tweede poging vraagt men dan naar de…
Gaan ze het eten nu ook lekkerder maken op school?
Kortrijk is klein als je het vergelijkt met Gent of Antwerpen. Maar ik hou eigenlijk wel van klein. Zo zit mijn kleine lieve meid op een kleine school in een klein klasje. Toen ze vorig schooljaar meeluisterde naar een nieuwsbericht over de recente onderwijshervorming stelde ze me een kleine maar fijne vraag: “Gaan ze het…
Van hart naar hart
Vandaag kreeg ik post die eigenlijk niet voor mij bestemd was maar die me wel nog lang zal bijblijven. Een postkaart van een klein meisje aan haar oma. Het adres was onontcijferbaar voor de post. Omdat er park opstond verdwaalde het vermoedelijk naar hier Technologiepark en zo tot hier op mijn bureau. De laatste dagen…